Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անեղ

վանկեր՝ ան•եղ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

չեղած, գոյություն չունեցող ◆ Տեսնում եմ այստեղ Քո սուրբ տաճարի բեկորներն անեղ: Ջորջ Բայրոն
անստեղծ, ինքնագո
անեղի
աղեղնաձև գործիք, որի լարին թակով խփելով բուրդ կամ բամբակ են գզում։
Պարտիզակ՝ գզրարի աղեղնաձև գործիք, որի լարին խփելով՝ բուրդ ու բամբակ են գզում, տե՛ս աղեղ ◆ Պիտի գզեմ անեղով, դուրս բերեմ թել ու դերձան։ (Ջիվանի) ◆ Հետո էլ անեղը, չաքն ու մատնչպուղը ձեռքն առնի՝ բամբակ գզելու։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)

Վան՝ անղան լար -
1. աղեղի լար
2. (փխբ․) աղեղնաձև ◆ Մատաղ էլնեմ էտ քյո թուխ աչքերուտ ու անղան լար ընքվներուդ։ ԱՏՍ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։