Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աներկյուղ

վանկեր՝ ան•երկ•յուղ

Ստուգաբանություն

երկյուղ չունեցող, անահ։ ◆ Այդ վերին աստիճանի աներկյուղ և անձնավստահ մարդը սկսել էր տատանվել։ (Րաֆֆի) ◆ Զորքն աներկյուղ խառնվեց թշնամու հետ։ (Մուրացան)
որտեղ կամ որից երկյուղ չկա, ապահով, երկյուղ չհարուցող։
(փոխաբերական) Քաջ, անվեհեր։

Բաղադրյալ բառեր
\|} անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։