Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկապակցություն

վանկեր՝ ան•կա•պակ•ցութ•յուն

Ստուգաբանություն

անկապակից լինելը ◆ Զգացումներն ու տեսարանները զուգորդելը… չէ թե անկատարություն կամ անկապակցություն է, իրերուն ու մարդուն հարաբերությանց կապակից կցորդության համար եղած ջանք մըն է։ (Միսաք Մեծարենց)
արահյուսական կառուցվածք, որի մեջ մի բառ կամ հոլով փոխարինվում է ուրիշ բառով կամ հոլովով, և բառերն իբրև լրացում ու լրացյալ չեն կապակցվում միմյանց հետ
նախադասության մեջ բառերի կապակցության խախտում. կառուցվածքային ձև, կազմավորում` հակառակ համաձայնության ու խնդրառության կանոններին. օրինակ, «Գուբը, որ փորեց, ինքն ընկավ մեջը» արտահայտության մեջ գուբը բառը և նախադասության մնացած անդամները «անկապակցության» հարաբերության մեջ են

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ анаколyф գերմաներեն՝ Anacoluthe դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ несвязность (ru) ‎(nesvjaznostʹ), бессвязность (ru) ‎(bessvjaznostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ anacoluthon

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։