Jump to content

անկապակցություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑŋkɑpɑkt͡sʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկապակցություն

վանկեր՝ ան•կա•պակ•ցութ•յուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. անկապակից լինելը ◆ Զգացումներն ու տեսարանները զուգորդելը… չէ թե անկատարություն կամ անկապակցություն է, իրերուն ու մարդուն հարաբերությանց կապակից կցորդության համար եղած ջանք մըն է։ (Միսաք Մեծարենց)
  2. արահյուսական կառուցվածք, որի մեջ մի բառ կամ հոլով փոխարինվում է ուրիշ բառով կամ հոլովով, և բառերն իբրև լրացում ու լրացյալ չեն կապակցվում միմյանց հետ
  3. նախադասության մեջ բառերի կապակցության խախտում. կառուցվածքային ձև, կազմավորում` հակառակ համաձայնության ու խնդրառության կանոններին. օրինակ, «Գուբը, որ փորեց, ինքն ընկավ մեջը» արտահայտության մեջ գուբը բառը և նախադասության մնացած անդամները «անկապակցության» հարաբերության մեջ են

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. անկապություն
  2. անհետևողականություն

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։