անկապակցություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑŋkɑpɑkt͡sʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկապակցություն
վանկեր՝ ան•կա•պակ•ցութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- անկապակից լինելը ◆ Զգացումներն ու տեսարանները զուգորդելը… չէ թե անկատարություն կամ անկապակցություն է, իրերուն ու մարդուն հարաբերությանց կապակից կցորդության համար եղած ջանք մըն է։ (Միսաք Մեծարենց)
- արահյուսական կառուցվածք, որի մեջ մի բառ կամ հոլով փոխարինվում է ուրիշ բառով կամ հոլովով, և բառերն իբրև լրացում ու լրացյալ չեն կապակցվում միմյանց հետ
- նախադասության մեջ բառերի կապակցության խախտում. կառուցվածքային ձև, կազմավորում` հակառակ համաձայնության ու խնդրառության կանոններին. օրինակ, «Գուբը, որ փորեց, ինքն ընկավ մեջը» արտահայտության մեջ գուբը բառը և նախադասության մնացած անդամները «անկապակցության» հարաբերության մեջ են
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- անկապություն
- անհետևողականություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։