Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հա•րիր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

կապ, կապակցություն չունեցող ◆ Աչքերը փակել էր, նրա միտքն էին լցվում խառնիխուռն, իրար անհարիր պատկերներ։ (Հրաչյա Քոչար)
կցկտուր, չկապակցված ◆ Մարդկային ժխորն ինչպես հեղեղ խլացնում է անպատհե և անհարիր կանչը։ (Ակսել Բակունց)
որ չի կարելի զուգակցել՝ համատեղել, միացնել, անհամատեղելի ◆ Ավաղ, այդ միայն ցնորք էր, Ասպարամը մեռել էր անհարիր։ (Մուրացան)
(փխբ․) խորթ, օտար, օտարոտի, տարօրինակ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ undue գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ несвязный (ru) ‎(nesvjaznyj), бессвязный (ru) ‎(bessvjaznyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։