Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հի•շա•տակ

Ստուգաբանություն

հիշատակ չունեցող, հիշատակ չթողած, որից ոչ մի հիշատակ չի մնացել ◆ Անհիշատակ մարդ։
որի հիշողությունը չի մնացել, շատ հին, վաղեմի, վաղնջական ◆ Աշխատասեր քո ազգիդ ընտիր բներ թող, մեռնելդ ետ անհիշատակ մի լինի։ (Ջիվանի)
չհիշատակվող, որի մասին չի հիշատակվում, մոռացված ◆ Անհիշատակ ժամանակներից սկսած։
(փխբ․) անժառանգ, իբրև հիշատակ ժառանգ չթողնող չթողած ◆ Անգիր և անհայտ, և անհիշատակ՝ ամայի դաշտում մի գերեզման կա։ (Ավետիք Իսահակյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ не оставивший по себе памяти (ru) ‎(ne ostavivšij po sebe pamjati) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։