Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հույզ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հույզ՝ զգացմունքներ չունեցող, հույզերից զուրկ ◆ Անդոր ու անհույզ, պարզ, ամենատես հայացքով նա (բանաստեղծ հոգին) ճառագեց ներքև։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Խաղաղ էի, անհույզ էի, բորբոքեցիր ինձ հանկարծ։ (Հակոբ Հակոբյան)
հուզմունք՝ հոգու խռովություն չունեցող, անվրդով
սառը, անկիրք, անկրակ ◆ Ժողովածվում զգալի թիվ են կազմում անկիրք ու անհույզ ոտանավորները։ (Մամուլ)
չհուզվող, անհուզելի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ unruffled, tranquil, undisturbed գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Безмятежный (ru) ‎(Bezmjatežnyj), безмятежная жизнь (ru) ‎(bezmjatežnaja žiznʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։