անձրև

«Անձրև» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnd͡zˈɾɛv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անձրև

վանկեր՝ անձ•րև 

Ստուգաբանություն

Ծագումն անհայտ է։ Հազիվ թե կապ ունենա հնդեվրոպական * g՛heu- «թափել, լցնել, ցողել» արմատի հետ՝ * -ro կամ * -tro ածանցներով. պատահական պետք է համարել նմանությունը սեմական (եբրայերեն) և քուշական (սոմալի) համանիշ ձևերի հետ։

Գոյական

1. Ասլանբեկ՝ ջրի կաթիլների վիճակով թափվող մթնոլորտային տեղում ◆ Սկսեց անձրևը, նախ դանդաղ, ծանր կաթիլներով, ապա որպես վարար հեղեղ։ (Ակսել Բակունց)
2. մեծ քանակությամբ առատորեն թափվող՝ տեղացող բան ◆ Դու, որ հարուստին ոսկե անձրևով գրպանն ես լցնում, իսկ ինքդ թափում արցունքի անձրև։ (Հակոբ Հակոբյան) ◆ Փորձառու բանվորներն աշխատում էին նավթամբաներն ազատել հրեշեն անձրևից: (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ

1. թաթավ, թոնընկեց (հնց.), (բրբ.) թաթախ, թոռ, թոն, թնթնուք, վրանկ, եկ, արևմաղ, արևցող, գելցկնուկ, ծլլակաթ. քբարակյ, գայփ հարսանիք, գիլու հարսանիք, կոթաշաղ քմեղ։ Տարափ, տեղատարափ, շառափ, ջաղբ հորդ. Շաղ։ ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ).

Արտահայտություններ

1. անձրև մաղել՝ շաղել-բարակ անձրև գալ ◆ Բրակ, սիրտ մաշուղ կերպով մաղում էր անձրևը: (Նար-Դոս)
2. անձրև տեղալ - անձրև գալ ◆ Մի մթնագիշեր էր, անձրևն էլ անընհատ տեղում էր միալար։ Հովհաննես Թումանյան
3. անձրև ուտել - անձրևի տակ ընկնել, անձրևից թրջվել ◆ շատ անձրև կերանք։ Սահակ Ամատունի
4. անձրևից փախչել՝ ջուրն ընկնել կամ կարկտի հանդիպել - մի բանից խուսափելով ավելի վատ բանի հանդիպել
5. անձրև օր հավերին ջուր տվող շատ կլնի - պետք չեկած դեպքում օգնողներ շատ կլինեն

Բաղադրյալ բառեր
թթվային անձրև արհեստական անձրև տեղումներ գետնի մակերևույթին ռադիոակտիվ անձրև

Թարգմանություններ

անգլերեն՝ selfless, self գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Дождь (ru) ‎(Doždʹ), Дождить (ru) ‎(Dožditʹ), льёт дождь (ru) ‎(lʹjót doždʹ), моросить (ru) ‎(morositʹ), попасть под дождь (ru) ‎(popastʹ pod doždʹ), попасть под дождь, промокнуть (ru) ‎(popastʹ pod doždʹ, promoknutʹ), из огня да в полымя (ru) ‎(iz ognja da v polymja) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ pluie

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։