Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անպատուություն

վանկեր՝ ան•պատ•վու•թյուն ◆ ան- պատիվ -ություն

Գոյական

անպատիվ լինելը ◆ Սմբատը գունատվեց տեսնելով եղբոր անպատվությունը։ (Շիրվանզադե)
անպատիվ անարդար դրություն
վիրավորական խոսք, արարք, անարգանք, նախատինք ◆ Դյուրին չէր ծերության հասակում տանել այնպիսի վիշտ ու անպատվություն։ Ստեփան Զորյան

անարգանք, անարգություն, խայտառակություն, անվանարկություն, նշավակություն, կշտամբանք, կշտամբություն, հանդիմանություն, պարսավ, պարսավանք, նախատինք, նախատանք, ամոթանք, ամոթ
անպատվականություն, պատվազրկություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ dishonour, disrepute, disgrace, affront գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бесчестье (ru) ‎(besčestʹje), оскорбление (ru) ‎(oskorblenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։