անպիտանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnpitɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•պի•տա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- անպիտան լինելը ◆ Երբ վերադարձան Տիզբոն, Շապուհը ատյան կազմեց, հրապարակով հանդիմանեց յուր զորապետների անպիտանությունը և ցավելով գովաբանեց հայերի քաջագործությունը։ (Րաֆֆի)
- անպիտան արարք, ոչ խրախուսելի արարք, վերաբերմունք, վարքագիծ ◆ Մարությանը էլի քո կարծած լավ մարդն է, միայն… մի փոքրիկ անպիտանություն է արել։ (Նար-Դոս)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- (հնց․) անպետքություն, անպիտություն
- (հզվդ․) փչություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։