անվճռականություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnvt͡ʃrɑkɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•վ(ը)•ճ(ը)•ռա•կա•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. անվճռական լինելը, բնավորության բացասական գիծ, որն ունեցողը դրսևորում է ավելորդ կասկածներ, ապրում դրդապատճառների ավելորդ պայքար, արագորեն վճիռներ կայացնելու և դրանց իրագործմանն անցնելու անընդունակություն, ինչպես նաև կատարման ընթացքը դադարեցնելու ընդունակության թուլություն կամ բացակայություն, երբ գործունեությունը աննպատակահարմար է դառնում

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. անհամարձակություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։