անտակ

Հայերեն

Ածական

• ՄՀԱ՝ [ɑnˈtɑk]

վանկեր՝ ան•տակ 

անտակ1

1. տակ, հատակ չունեցող ◆ Ջուրը լցրինք էս անտակ պղինձը, մեջն ածինք բադն ու բրինձը։ Հովհաննես Թումանյան
2. Արարատյան, Կարին, Ղարաբաղ, Մուշ, Նոր Նախիջևան, Վան՝ (փխբ․) անհատակ, շատ խոր ◆ Անտակ ծովի տակն էթաս։ Սահակ Ամատունի
3. (փխբ․) անսահման, անսպառ

Հոմանիշներ

1. տակ չունեցող ◆ Ջուրը լցրինք էս անտակ պղինձը։ Հովհաննես Թումանյան
2. անհատակ, անունջ, շատ խոր ◆ Տարան անտակ էն ժեռ քարից, … գլորցին դեպի ձոր։ Հովհաննես Թումանյան
3. (փխբ․) շատ, անհատնում ◆ Աշխատանքը անտակ է, մեծ է, Թշնամին անտես ու դժնի։ Եղիշե Չարենց
4. խոր, խորախոր, անդնդախոր, խորունկ

Արտահայտություններ

1. անտակ տակառ
2. անտակ ծով - շատ, անհատնում ◆ Անտակ ծով ա Խեչանի դոլվաթը։ (Պերճ Պռոշյան)
3. անտակը գնալ, չգալ - անհետ կորչել ◆ Անտակը գնաս ու չգաս։

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ bottomless գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бездонный (ru) ‎(bezdonnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. հատակ ◆ Ջրի տակին էթումա, էթում, հասնում ծովի անտակը։ (Տիգրան Նավասարդյան)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։