անցուդարձ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnt͡sʰuˈdɑɾd͡z]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•ցու•դարձ 

Գոյական

1. մի բանի միջով անցնելու տեղ՝ մաս ◆ Եկել, խռնվել էին Շիրակա բնակիչները, որով և անցուդարձը փողոցներում արգելել։ (Մուրացան)
2. իրադարձություն, դեպք ◆ Դուրս եկավ Անահիտը և սկսեց գաղտագողի անհանգստությամբ հետևել անցուդարձին: Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

1. անցատեղ, անցատեղի, անց (հզվդ․) (անցնելու տեղ՝ մաս)

Արտահայտություններ

1. անցուդարձ անել-գնալ-գալ, ենթարկվել◆ Բարկացած անցուդարձ էր անում և խոսում ինքնիրեն։ Ստեփան Զորյան

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։