աշակերտություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑʃɑkɛɾtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•շա•կեր•տու•թյուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. աշակերտ լինելը, աշակերտելը ◆ Նրա աշակերտության տարիներին ընկերները «Ներոն» մականունն են տվել։ (Գարեգին Սևունց)
  2. աշակերտների ամբողջությունը ◆ Աշակերտությունը ապահովված է գրենական պիտույքներով։
  3. (սոց․) երիտասարդ մարդկանց վրա աշխատանքի ընթացքում ուսուցման ապահովում

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։