առանձին

Հայերեն

վանկեր՝ ա·ռան·ձին 

Մակբայ

1. անջատ, զատ ◆ Խոսենք յուրաքանչյուրի մասին առանձին: (Րաֆֆի) ◆ Չէ ըդէնց մէնք չընք կըռվէ, մէնք սէրօվ ամուսինէր էնք էղէ, շադ լավ ա, վօըրտէ գնացէր էնք, յիրար խէդ էնք գնացէ, առանձին, առանձին չընք գացէ: Շենավան հարցազրույց

Հոմանիշներ

1. մենակ, մեկուսի, միայնակ, ինքն իրեն
2. առանձնակի, ջոկ, բաժան

Թարգմանություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ separately, apart, alone գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ отдельно (ru) ‎(otdelʹno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Ածական

1. մյուսներից զատված որևէ բանի համար, հատուկ, յուրահատուկ ◆ Առանձին խնամք էր ցույց տալիս: (Նաիրի Զարյան) ◆ Երբ նա տուն հասավ, մի առանձին հաճությամբ նայեց սրահում դրված ինքնաեռին: (Մուրացան)
2. նույն կարգի ուրիշ բաներից զատված, անջատված՝ ուրիշների թվում ինքնուրույն
3. համապատասխան ավելի մեծ միավորի մեջ չմտնող, ինքնուրույն
4. յուրահատուկ, յուրատեսակ
5. որոշ, մի քանի, ինչ-ինչ ◆ Առանձին դեպքերում: ◆ Հաշվի չեն առնվում առանձին տեսակների կենսաբանական հատկությունները: (Մամուլ) ◆ Հանրապետության տարածքում ապրիլի 26-ի երեկոյան, 27-ի գիշերը շրջանների զգալի մասում սպասվում է անձրև և ամպրոպ, առանձին հատվածներում՝ հորդառատ։ (Մամուլ)
6. (հնց․) զատ, անջատված, բաժանված
7. մենակ, միայնակ
8. (լեզվբ․) ըստ որոշ հայագետների՝ Կորյունի մոտ նշանակում է առանձին տառանշան

Հոմանիշներ

1. մտովի, յուրովի
2. զատ, անջատ, առանձնակի, ջոկ, բաժան
3. տարորոշ, տարանջատ (հզվդ․)
4. ուրույն
5. հատուկ

Արտահայտություններ

1. առանձին բան չէ ― կարևորություն չունի, կարևոր բան չէ
2. առանձին մնալ ― այլ դիրք գրավել, մեկուսանալ
3. առանձին֊առանձին ― առանձնաբար
4. մեկի հետ առանձին խոսել
   1. գաղտնի, ուրիշներից ծածուկ բանի մասին խոսել մեկի հետ։
   2. մեկի հետ հաշիվ մաքրել (ասվում է իբրև սպառնալիք)

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ separate, apart, special, unique, individual, some, several, a few, alone, solitary գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ особый (ru) ‎(osobyj), отдельный (ru) ‎(otdelʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։