առաջնորդություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ ա·ռաջ·նոր·դու·թյուն 

  1. առաջնորդելը
  2. առաջնորդ լինելը
  3. առաջնորդի դիրքը, պաշտոնը, կոչումը
  4. (բրվք․) այս եզրույթը նշանակում է անձանց անհատական հատկանիշների և վարքագծի համակցություն, ովքեր առաջնորդում են այլ անձանց՝ օգտագործելով պաշտոնական և ոչ պաշտոնական լիազորությունը կամ անձնական ազդեցությունը
  5. (մռկ․) առանցքային կոմպետենցիա, որը դրսևորվում է անհատների և խմբերի վրա արդյունավետորեն ազդելու ունակությամբ՝ նրանց խթանելով աշխատել խմբային նպատակներին հասնելու համար
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. ղեկավարություն, գլխավորություն, պարագլխություն, ռահվիրայություն
  2. կարապետություն (հնց․)
  3. ձեռբածություն (հզվդ․)
  4. հովվապետություն, հովվություն (հոգևոր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հարություն Ալեքսանյան, Ելեն Գոլդբերգ, Բարեվարքության եզրույթների բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ», 2016 — 128 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, ՄՌ կառավարման բացատրական բառարան (Կասկադ Քնսալթընս), Երևան, 2012 — 68 էջ։