ասպատակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑspɑˈtɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ աս•պա•տակ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ * asp(a)taka-:

Գոյական

1. հեծելախումբ, որ արշավանք է կատարում ավարառության նպատակով
2. ավարի համար կատարված արշավանք
3. հեծյալ զորամաս, որ պատերազմի ժամանակ և հաղթությունից հետո ուղարկվում էր թշնամու երկիրը գերի և ավար բերելու
4. ասպախմբի անդամ, հեծյալ հրոսակ

Հոմանիշներ

1. հրոսակ
2. տե′ս ասպատակություն
3. տե′ս ասպատակախումբ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ horde, (group of) raiders, pillagers, looters (on horseback) գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ учасник набега (ru) ‎(učasnik nabega), набег (ru) ‎(nabeg) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։