արջ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑɾd͡ʒ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ արջ

վանկեր՝ արջ 

«Արջ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Արջ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * rktio- (՞) կամ * rkto- արմատից (ջ-ն արջն «սև» բառի ազդեցությամբ)։

Գոյական

1. գիշատիչ՝ մեծ կաթնասուն թավամազ գազան ◆ Թավամազ արջը ապաստանի տեղ էր որոնում։ (Րաֆֆի)
2. (փխբ․) կոպիտ՝ անտաշ՝ անշնորհք մարդ ◆ Լեզուներ էլ լավ գիտի, բայց և այնպես կատարյալ արջ է։ (Ակսել Բակունց)
3. (աստղգ․) երկու համաստեղության հյուսիսային երկնակամարում՝ յուրաքանչյուրը բաղկացած յոթ աստղից ◆ Մեծ արջ, փոքր արջ:
4. (բանկ․) բորսային գործարար, որը խաղում է ապրանքների գների, արժեթղթերի, արժույթի փոխարժեքների իջեցման վրա

Հոմանիշներ

1. (փխբ․), Կաղապար:ծածկբ ծուռթաթ, բրդոտ
2. տե՛ս անշորհք, անտաշ

Արտահայտություններ

1. արջի ծառայություն անել (մատուցել)-կամենալ օգտակար լինել՝ ակամայից վնաս հասցնել ◆ Այդպիսի օգնությամբ նրան արջի ծառայություն են մատուցում։ Սերո Խանզադյան
2. արջ խաղացնել՝ պար ածել-միամիտներին օգտագործել իր նպատակների համար
3. արջ պատառող-քաջ, արի, խիստ ուժեղ ◆ Եկեք, եկեք, արծիվ ուտող խորխոռներ, արջ պատառող ռշտուններ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
4. արջ պար ածող
   1. արջապան
   2. (փխբ․) կեղտոտ, փնթի, անշնորհք մարդ
5. արջերոց անել-արջերի բաժին դարձնել ◆ Մի օր էս քաղքին փորձանք կբերի, արջերոց կանի, կտա կավերի։ Հովհաննես Թումանյան
6. արջի քոթոթ-(փխբ․) կոպիտ, անտաշ, անկիրթ (ոքրերի, երեխաների մասին) ◆ քնո՞ւմ ես, տո՛, արջի՛ քոթոթ, կանչի է՜: Հովհաննես Թումանյան

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ bear գերմաներեն՝ Bär դանիերեն՝ bjørn էսպերանտո՝ urso իսպաներեն՝ oso իտալերեն՝ orso քրդերեն՝ hirç հոլանդերեն՝ beer հունարեն՝ αρκούδα շվեդերեն՝ björn պորտուգալերեն՝ urso ռուսերեն՝ медведь (ru) ‎(medvedʹ), грубый (ru) ‎(grubyj), невоспитанный человек (ru) ‎(nevospitannyj čelovek), невежа (ru) ‎(neveža) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ ours թուրքերեն՝ ayı

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դանիել Ջհանգիրյան, Բանկային տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Նոյյան տապան», 2008։