աքար

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈkʰɑɾ]

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈkʰɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աքար

վանկեր՝ ա•քար 

Ստուգաբանություն

թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * kər- կամ * kr-՝ * ker- բնաձայնական արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն karāyikā «մի տեսակ կռունկ», հունարեն հուն., լատիներեն corvus «ագռավ» (ըստ Տերվիշյանի, թեև նրա նշած krakara (krkare) զուգահեռը հակված են համարելու ինքնուրույն բնաձայն կազմություն)

Գոյական

1. անտառահավերի ցեղին պատկանող հավ, դահուճ, անտառակաքավ
2. Ջավախք՝ մեծահասակներին տրվող պատվավոր կոչում, պարոն
3. (աշխգր․) մայրահավերի ընտանիքին պատկանող թռչուն
4. (խոհր․) վայրի թռչուն, միսը յուրահատուկ համի է, պատրաստում են ապուրներ, տապականեր, կողիկներ, աղցաններ, նաև՝ խորովում

Հոմանիշներ

1. (կենդբ․) անտառակաքավ, դահուճ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ grouse, hazel hen գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ рячик (ru) ‎(rjačik), рябчик (ru) ‎(rjabčik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։