Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բախ•տա•խ(ը)ն•դիր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

արկածախնդիր, խաբեբա (ավանտյուրիստ, աֆերիստ), անազնիվ, ստոր արարքներ կատարելու ընդունակ (անձ), խաբեբա ◆ Մի ինչ-որ անծանոթ, բախտախնդիր երիտասարդ կարողացավ ամենաարագ կերպով խաբել իրեն։ (Նար-Դոս) ◆ Փառքի ետևից ընկած բախտախնդիր է նա։ Սերո Խանզադյան
տե՛ս բախտախնդրական

Բաղադրյալ բառեր
բախտախնդրական բախտախնդրություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ adventuress, adventurer գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ авантюрист (ru) ‎(avantjurist), приходимец (ru) ‎(prixodimec) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։