բայահիմք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑjɑˈhimkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•յա•հիմք
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- (լեզվբ․) բայի վերջավորությունից առաջ ընկած մասը՝ հիմքի ձայնավորի հետ միասին (վազ+ել>վազել, գտ+ն+ել>գտնել, գր+եց+ի>գրեցի) ◆ Բայահիմքը երբեմն համընկնում է արմատին։,
- նույնն է՝ բայարմատ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- բայաբուն (քրկն․), բայական բուն
- տե՛ս բայարմատ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։