Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•յա•հիմք

Ստուգաբանություն

(լեզվբ․) բայի վերջավորությունից առաջ ընկած մասը՝ հիմքի ձայնավորի հետ միասին (վազ+ել>վազել, գտ+ն+ել>գտնել, գր+եց+ի>գրեցի) ◆ Բայահիմքը երբեմն համընկնում է արմատին։,
նույնն է՝ բայարմատ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ verbaltem գերմաներեն՝ Verbalstamm դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ основа глагола (ru) ‎(osnova glagola) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ théme verbal

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։