բանագողություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑnɑɡɔʁutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ բանագողութիւն
վանկեր՝ բա•նա•գո•ղութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- բանագող լինելը
- բանագողություն անելը (պլագիատ), տե՛ս գրագողություն ◆ Գիտությա՞ն արդյոք, թե իմաստակության, բանաքաղության և բանագողության դրոշմն են կրում նույնիսկ այս ասածներս։ (Ղազարոս Աղայան)
- (գրկն․) ուրիշի ստեղծագործությունն իբրև սեփական երկ ներկայացնելը
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- գրագողություն (պլագիատ, բանագող լինելը, սեփական անունով ուրիշի երկերի ապօրինի օգտագործում)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։