Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•նա•կ(ը)ռ•վա•յին

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

բանակռվին հատուկ, վերաբերող, բանակռվի բնույթ ունեցող, վիճաբանական ◆ Այդ ագիտպիեսը ևս դաստիարակության համար անհարմար է, իր կոպիտ, մասամբ գռեհիկ բանակռվային բնույթով։ (Ցոլակ Խանզադյան)

Բաղադրյալ բառեր
բանակռիվ բանակռվական բանակռվել բանակռվություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։