բանակռվել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•նա•կ(ը)ռ•վել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. գրավոր կամ բանավոր վիճաբանության մեջ մտնել, վիճաբանել, բանավիճել ◆ Ես շատ-շատերի դեմ եմ բանակռվել։ (Ղազարոս Աղայան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս բանավեճ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]