բանաձև

Հայերեն

Արտասանություն

ՄՀԱ: []

վանկեր՝ բա•նա•ձև 

Գոյական

1. ժողովում, նիստում և այլն քնարկած հարցի մասին ընդունված ընդարձակ գրավոր որոշում՝ արձանագրական և առաջադրական մասերից բաղկացած ◆ Երեկոյան փակ նիստի ժամանակ պլենումը գործնական բանաձև մշակեց։ Սերո Խանզադյան
2. որևէ ընդհանուր դրույթի, կանոնի և այլն ճշգրիտ բնորոշում, ձևակերպումը, որ կարող է տարածվել բոլոր մասնակի դեպքերի վրա, սահմանում ◆ Մեռնիլ գիտենալ՝ ապրելու համար, ահա ճշմարիտ բանաձևը ամեն անոնց համար, որ քիչ իմաստուն բայց անողոք պատվախնդիր են։ Ռուբեն Զարդարյան
3. (մաթ․) մաթեմատիկական նշանների զուգակցություն, որ արտահայտում է որևէ առաջադրություն, ֆորմուլա
4. (հնց․) խոսելու, արտահայտվելու ընդունված եղանակ, ձև ◆ Իրենց խոսակցությունը պարահանդեսի սովորական բանաձևով սկսավ։ (Գրիգոր Զոհրապ)

Արտահայտություններ

1. բանաձև մշակել
2. ծծմբաթթվի բանաձև

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։