Jump to content

բարբառուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բար•բա•ռուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. խոսող, բարբառող
  2. (հզվդ․) խոսուն, կենդանի, պերճախոս ◆ բարբառուն ապացույց (Միսաք Մեծարենց)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. տե՛ս պերճախոս
  2. տե՛ս խոսուն

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]