բարեկիրթ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑɾɛˈkiɾtʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•կիրթ 

Ածական

1. լավ կրթված, դաստիարակված, կիրթ ◆  Յուր խոսակցությունը հայտնի կըներ, թե որքան ուսյալ է և բարեկիրթ։ (Արփիար Արփիարյան) ◆ Գեղեցիկ Զուբեիդան մնաց նրա կանանոցում, բայց բնավ փոխել չկարողացավ այն դաստիարակությունը, որ ստացել էր իր ծնողների բարեկիրթ ընտանիքում։ (Րաֆֆի)
2. բարեկրթություն արտահայտող, պարունակող

Հոմանիշներ

1. նրբակիրթ, ազնվակիրթ, քաղաքավարի, կուլտուրական, քաղաքակիրթ, եվրոպացի, սալոնական (գրք.) (հնց.), բարեխրատ, ոսպանիկ (լավ կրթված)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
բարեկրթվել բարեկրթել բարեկրթություն բարեկրթում

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։