Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•մ(ը)•տութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

բարեմիտ լինելը, բարյացակամություն ◆ Միմիայն բարեմտությունը բավական չէ։ (Միքայել Նալբանդյան)
պարզություն, միամտություն ◆ Դուք, տիկին, չափազանց բարեմտությամբ եք դատում, ուր հարկավոր էր փոքր ինչ կասկածանքով վերաբերվել դեպի կատարվող իրողությունը։ (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ добродушие (ru) ‎(dobrodušije), простодушие (ru) ‎(prostodušije), наивность (ru) ‎(naivnostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։