բարձունք

Վիքիբառարան-ից
Jump to navigation Jump to search

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բար•ձունք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. բարձրադիր տեղ, բարձրություն, վայր ◆ Նրա կենարար ճառագայթները ոսկեզօծեցին ափնածիր լեռները, Սևանա բարձունքն ու ժայռերը։ (Մուրացան)
  2. սար, լեռ, բլուր ◆ Բարձր է հնոց աշխարքն հայոց ու Մասիսը Երկնագետ։ Իմ խոր հոգին էն բարձունքին խոսք են բացել նրա հետ։ Հովհաննես Թումանյան
  3. ամենաբարձր տեղը, գագաթ, տեղ (լեռան, ալիքի և ալյն)
  4. երկրից շատ վերև, բարձր որևէ տեղ, կետ, բարձրություն, մթնոլորտի վերին շերտերը
  5. բարձրություն, բարձր դիրք, պաշտոն, մակարդակ, աստիճան (փխբ․)
  6. երկինք (հնց․)
  7. հաջողություն, գործի, ստեղծագործության վերելք ◆ Եվ բարձունքներ ես դու ունեցել, և անկումներ ես ունեցել հար: (Եղիշե Չարենց) (փխբ․)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. բարձրություն, դարավանդ (երկրի մակերևույթից ոչ այնքան բարձրադիր հատված, բարձրադիր տեղ)
  2. բլուր սար (երկրի մակերեսից բարձր տեղ)
  3. գագաթ, կատար (որևէ բանի ամենաբարձր տեղ)
  4. տե՛ս բարձրույթ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. լեռնային բարձունքներ
  2. իշխող բարձունքներ
  3. բարձունքում ճախրել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Ստացված է «https://hy.wiktionary.org/w/index.php?title=բարձունք&oldid=1387162» էջից