բարձունք
Վիքիբառարան-ից
Հայերեն[խմբագրել]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
Վանկեր՝ բար•ձունք
Ածական
- բարձրադիր տեղ, բարձրություն, վայր ◆ Նրա կենարար ճառագայթները ոսկեզօծեցին ափնածիր լեռները, Սևանա բարձունքն ու ժայռերը։ (Մուրացան)
- սար, լեռ, բլուր ◆ Բարձր է հնոց աշխարքն հայոց ու Մասիսը Երկնագետ։ Իմ խոր հոգին էն բարձունքին խոսք են բացել նրա հետ։ (Հովհաննես Թումանյան)
- ամենաբարձր տեղը, գագաթ, տեղ (լեռան, ալիքի և ալյն)
- երկրից շատ վերև, բարձր որևէ տեղ, կետ, բարձրություն, մթնոլորտի վերին շերտերը
- բարձրություն, բարձր դիրք, պաշտոն, մակարդակ, աստիճան (փխբ․)
- երկինք (հնց․)
- հաջողություն, գործի, ստեղծագործության վերելք ◆ Եվ բարձունքներ ես դու ունեցել, և անկումներ ես ունեցել հար: (Եղիշե Չարենց) (փխբ․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- բարձրություն, դարավանդ (երկրի մակերևույթից ոչ այնքան բարձրադիր հատված, բարձրադիր տեղ)
- բլուր սար (երկրի մակերեսից բարձր տեղ)
- գագաթ, կատար (որևէ բանի ամենաբարձր տեղ)
- տե՛ս բարձրույթ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
