Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բարձ•րա•գահ

Ածական

բարձրագագաթ, բարձր կատար ունեցող ◆ Բարձրագահ Աբուլն ու Մթին սարեր Մեջք մեջքի տված կանգնել վեհափառ Իրենց ուսերին, Ջավախքից էլ վեր Բռնած պահում են մի ուրիշ աշխարհ։ Հովհաննես Թումանյան
բարձր գահ ունեցող, բարձր դիրքի տեր
փառավոր, վսեմ
բարձր դիրք գրավող, բարձրադիր
շատ բարձր, բարձրաբերձ

բարձրադիր, բարձրանիստ, բարձրագագաթ, արծվագահ (բարձր դիրք գրավող, բարձրում գտնվող) (փխբ․)
տե՛ս բարձրաբերձ
տե՛ս բարձրաստիճան
տե՛ս փառավոր, վսեմ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

(հնց․) բարձր պատիվ՝ փառք, իշխանություն ունեցող ◆ Ասում են, թե դու արդեն բանաստեղծ ես բարձրագահ։ Հովհաննես Շիրազ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։