բարձրաստիճան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zɾɑstiˈt͡ʃɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բարձ•րաս•տի•ճան
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- բարձր աստիճան, պաշտոն, դիրք ունեցող ◆ Այդ բոլորը նա ցույց էր տալիս յուր բարձրաստիճան հյուրերին։
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- բարձրապաշտոն, մեծապաշտոն, մեծաստիշան, բարձրաթոռ (հնց․), բարձրագահ, բարձակա (բարձր աստիճան, պաշտոն, դիրք ունեցող)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։