բարյացապարտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑɾjɑt͡sʰɑˈpɑɾt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բարեացապարտ

վանկեր՝ բար•յա•ցա•պատ 

Ածական

1. նա, որին մարդիկ պարտական են կատարած լավությունների, գործերի համար, երախտիք ունեցող, երախտավոր, բարիքներ գործող ◆ Կարո՞ղ եմ միթե մոռանալ, որ ես Սևադայի, իմ բարյացապարտ ազգակցի տունն ավերեցի։ (Մուրացան)
2. բարիքների դիմաց պարտք, պարտական մնացած, երախտապարտ, բարիքներ, երախտիք ստացած

Հոմանիշներ

1. տե՛ս երախտապարտ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։