բարևագիր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•վա•գիր 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. անձնական, ընտանեկան նամակ ◆ Գրաճանաչ ենք անում․․․ որ մի բարովագիր յա մուրհակ գրեն։ (Մուրացան) ◆ Էն սև քիթ-մռութ ծի մեկ տիր էլ բարևագիրըմ չգրեց։ ԱՏՍ
  2. բարև (բնստ․)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. նամակ, ողջույնագիր (անձնական, ընտանեկան նամակագրություն), որտեղ բարևներ է հիշվում բարեկամներին և ծանոթներին
  2. (հզվդ․) բարև ◆ Քնքուշ հովը վարդերի ականջներին կուսական շնչով բարևագրեր էր շշնջում։ (Ավետիք Իսահակյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]