բացականչություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑt͡sʰɑkɑnt͡ʃʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բացականչութիւն

վանկեր՝ բա•ցա•կան•չութ•յուն 

Գոյական

հուն. rhetor-հռետոր

1. բացականչելը, հոգեկան զգացմունքներ արտահայտելը
2. ուժգին զգացմունք, հույզ արտահայտող ձայն, կանչ, գոչ ◆ Այս մտատանջությունների մեջ էր, որ հետևից պատանեկական կրծքից դուրս թռած ուրախագին բացականչություններ լսեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան
3. գեղարվեստական խոսքի արտահայտչական միջոցներ, որոնք օգտագործվում են` խոսքի իմաստային այս կամ այն երանգն ընդգծելու նպատակով

Հոմանիշներ

1. կանչ, կանչյուն, գոչյուն, գոռոց, ճիչ, բացականչ, պոռոց (ուժգին զգացմունք արտահայտող ձայն) (արևմտհ․)

Արտահայտություններ

1. խրախուսական բացականչություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։