բերանոց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɛɾɑˈnɔt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բե•րա•նոց
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- փողային գործիքի մաս, որի ծայրը նվագելու ժամանակ շրթունքին են դնում, բերանակալ, ծվան (մունդշտուկ)
- նույնն է՝ բերանակալ (երժշտ․)
- պղնձյա փողային նվագագարանների (գործիքների)` փողրակով թասիկանման ծայրակալը, որը մտցվում է նվագարանի սկզբնանցքի մեջ
- երբեմն այդպես են անվանում նաև հոբոյի, ֆագոտի և նման այլ նվագարանների կրկնակի պիպիչները
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- բերանակալ, ծվան, պիպիչ (փողային նվագարանի ծայրամաս, որ բերան են առնում փչելու համար) (երժշտ․)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։