Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բիձայ

վանկեր՝ բի•ձա

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին՝ հորեղբայր ◆ Կարոյին բիձան քնացել էր քաղաք։
կոչական բառ՝ տարիքով տղամարդկանց դիմելու ◆ Գնա, բիձա, գնա, մեր տղան վատ խասյաթ չունի։ (Ջավախեցի) ◆ Բիձա, աս գեղի անունն ի՞նչ է։ (Ձեռագիր)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ entries to display գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дядя (ru) ‎(djadja), дед (ru) ‎(ded) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։