Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բի•նա

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ղարաբաղ՝ ամառանոցներում՝ յայլաղներում ամառային բնակավայր ◆ Թնդում է զվարթ աղմուկը բինի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բոշի տղամարդը բինումը նստած՝ գործում է մինչև երեկո մաղ ու խախալ, սալա ու հառաթափա։ (Պերճ Պռոշյան)
բույն, որջ ◆ Գող-ավազակի բինեն էստի է։ (Գարեգին Սևունց)
Թբիլիսի՝ (հնց․) բնակվելու տեղ, բնակատեղ, տուն, տեղ ◆ Իմ բինեմեն ավարա էլա։ (Գարեգին Սևունց)
Արարատյան, Ղարաբաղ՝ շենքի հիմքը, հիմք ◆ Տեսնում ա՝ էս ա մին քոռ օշափ կաղնալ ա բինան։ ՀժՀք
Արարատյան, Ղարաբաղ՝ (փխբ․) ծագումը, տոհմը ◆ Ազգին բինան խարաբ ա։
յայլաղներում, տվյալ համայնքի զբաղեցրած վայրը
վրան
(հվքկն․) վրանների խումբ, վրաններ
(գվռ․) խաղերի մեջ, հակառակ կողմի հարձակումից ազատ տեղ, բերդ

բինա բռնել -
1. բնակալել, բնակություն հաստատել ◆ Հեռու գեղերից էկել, քաղաքումը բինա են բռնել։
2. որևէ բանի հիմք հանդիսանալ ◆ Հառամ փուղը բինա չի բռնի։
բինա դնել - տեղավորվել, հիմնավորվել ◆ Օրթաճալու բողազումը գնացին ու բինա դրին մեր ղասաբնիրը։ (Գարեգին Սևունց)
բինա ընկնել - հիմնադրվել, հիմնավորվել ◆ Ինչ Երևանը բինա էր ընկել, կարելի ա էդ օրը, էդ տեսարանը չէր տեսել։ (Խաչատուր Աբովյան)
բինա գցել - մի տեղ հաստատվել

Բաղադրյալ բառեր
բինատեղ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ стоянка (ru) ‎(stojanka), лагерь пастухов на летних пастбищах (ru) ‎(lagerʹ pastuxov na letnix pastbiščax), жилище пастухов, юрта (ru) ‎(žilišče pastuxov, jurta) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։