բնույթ
Վիքիբառարան-ից
Բաժիններ
Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ բնոյթ
Վանկեր՝ բ(ը)•նույթ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- հատկություն, առանձնահատկություն
- էություն, բորոշ հատկանիշ, որակ
- բնավորություն (հնց․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- առանձնահատկություն, յուրահատկություն, հատկություն, բնություն (որևէ բանի առանձին հատկություն) (ժղ․)
- էություն, որակ (էական հատկանիշ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- բնույթ կրել, ունենալ - մի բանի կերպարանք ունենալ, մի բանի տպաորություն թողնել, դրսևորել որպես մի բան, տե´ս դրսևորել
- լուրջ բնույթ կրել
- պաշտոնական բնույթ ընդւնել
- հասարակական հարաբերությունների բնույթը
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
