բնույթ

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [bnujtʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բնոյթ

վանկեր՝ բ(ը)•նույթ 

Գոյական

1. հատկություն, առանձնահատկություն
2. էություն, բորոշ հատկանիշ, որակ
3. բնավորություն (հնց․)

Հոմանիշներ

1. առանձնահատկություն, յուրահատկություն, հատկություն, բնություն (որևէ բանի առանձին հատկություն) (ժղ․)
2. էություն, որակ (էական հատկանիշ)

Արտահայտություններ

1. բնույթ կրել, ունենալ - մի բանի կերպարանք ունենալ, մի բանի տպաորություն թողնել, դրսևորել որպես մի բան, տե´ս դրսևորել
2. լուրջ բնույթ կրել
3. պաշտոնական բնույթ ընդւնել
4. հասարակական հարաբերությունների բնույթը

Բաղադրյալ բառեր
բնույթք

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ character, tone, sort գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ характер, сущность, качество վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։