բուշտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [buʃt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բուշտ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * b(h)(e)u- «ուռչել» արմատից՝ ոչ լիարժեք -շտ տարրով. հմմտ. * bh-ով՝ հայերեն բույն, բույլ, հունարեն φοα՝ «բշտիկ, ցան» (Հեսիոքոս), * b-ով հայերեն պոյտն, * b-ով՝ հունարեն βύβα, βονβύν՝ «աճուկ, աճուկային ուռուցք», լիտվերեն bubséti, միջին ներքին գերմաներեն bulbeln «պղպջալ, պղպջակներ արձակել»։

Գոյական

1. Թբիլիսի, Կարին, Սեբաստիա՝ միզափամփուշտ, միզապարկ ◆ Կովին բուշտը պատռել էր, մսեն գեշ հոտ քուքար։ (Ձեռագիր) ◆ Բուշտիս տրաքեցավ։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
2. Սեբաստիա՝ պարկաձև ուռունցք մարմնի վրա
3. Սեբաստիա՝ գորտնուկ

Հոմանիշներ

1. տե՛ս միզապարկ
2. տե՛ս բշտիկ

Արտահայտություններ

1. Սեբաստիա՝ բուշտ տտռցնել -
   1. կովի, ոչխարի միզափամփուշտը՝ փուչիկը փչել և միջի օդը կամաց-կամաց բաց թողնել
   2. (փխբ․) զվարճության հետևից ընկնել, ընտանիքի կարիքներն անտեսել
2. Կարին՝ բուշտ ու բաղաջ էնել - սաստիկ ծեծել, որի հետևանքով մարմնի վրա ուռուցքներ առաջանալ
3. Սեբաստիա՝ բուշտը պատռել -
   1. պալարը պատռվել
   2. (փխբ․) ատելի մարդուն դժբախտություն պատահելուց՝ ներքին գոհունակություն զգալ ◆ Օ՜խ եղավ, բուշտը պատռեցավ, թող խնդա։ (Կարապետ Գաբիկյան)

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։