գեղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡɛʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գեղ 

գեղ1

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * uelo-՝ * uel- «տեսնել» արմատից. հմմտ. լատիներեն voltus, vultus «տեսք», կիմրերեն gweled «տեսնել», բրետոներեն gwelet «տեսք», գոթերեն wlits «դեմք, կերպարանք»։

Գոյական

1. (հնց․) գեղեցկություն

Հոմանիշներ

1. տե՛ս գեղեցկություն

Ածական

1. գեղեցիկ

Հոմանիշներ

1. տե՛ս գեղեցիկ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

գեղ2

Գոյական

1. տե՛ս գյուղ

Արտահայտություններ

1. գեղ գեղի վրա կլինի, տուն տան վրա չի ըլնի - Կարին, Սեբաստիա, Եվդոկիա՝ երկու ընտանիք նույն հարկի տակ չեն կարող հաշտ ապրել
2. գեղ գզեն, գավառ մանեն, անուն գա ուրիշին - {{բրբռ|Սբ|Բլխ||} մեկն աշխատի, արդյունքը՝ համբավը ուրիշները վայելեն ◆ Գեղ գզեն, գավառ մանեն, Անուն գա Շուշան խաթունին։ Ահ
3. գեղ կայնի, գերան կկոտրի - հավաքականությունը ուժ է
4. գեղը կոխել - գյուղի վրա հարձակվել ◆ Տո ձեր տունը չքանդվի, գեղը կոխեցին, տարան։ (Խաչատուր Աբովյան)
5. գեղ մտիր, խաբար տղեն՝ երեխից առ - գործի իսկությունը երեխայից իմացիր
6. գեղին ռայիսն է կորեր, խատուտիկ հորթը կփնտրես - Սեբաստիա՝ կարևորը կորցրել, մանր-մունր բաների հետևից ընկնել
7. գեղի շունը վուր քաղաք կերթա, փարսեվար կու հաչի - հետամնացը առաջավոր միջավայր մտնելիս մեծամտանում է

գեղ3

1. Ղարաբաղ՝ թիզ ◆ Մին արտ օնըմ էրկու գեղ, էրկուսն ալ յամաջ տեղ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։