գիրկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡiɾk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գիրկ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * ue-gro-՝ * ueig- «ծռել, կորացնել, թեքել, ոլորել» արմատից (իմաստային հարաբերությունը նույնն է, ինչ գոգ և * ghegh- «ծռել, թեքել»). հմմտ. հին իսլանդերեն veikja «ծռել, կլորացնել, թեքել» և vik «ծովածոց, ծովախորշ». կազմության համար՝ հմմտ. լիտվերեն vigrús «առույգ, աշխույժ, դյուրադարձ»։
Գոյական
- կրծքի և բացված ձեռքերի միջև տարածությունը
- (փխբ․) երկու բազուկները միասին
- (փխբ․) տեղ, որի մեջ մեկը գտնվում է՝ կա, միջավայր ◆ Լեռների՝ բնության գիրկ
- (փխբ․) ընդերք, ներսը, մեջերքը ◆ Հողի գիրկ
Ածական
- մեկի գրկի տարողության չափ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- գիրկն առնել
- գրկել
- ընդգրկել, պարփակել
- գիրկը բացել մեկի առջև, գիրկը բաց ընդունել մեկին - սիրով ընդունել, համակրանք ցույց տալ
- գիրկը գալ
- մեկի մոտ, մի տեղ գալ
- վերադառնալ
- գիրկը դառնալ (մեկի, մի բանի) - վերադառնալ
- գիրկն ընկնել՝ նետվել մեկի
- փաթաթվել, ողջագուրվել
- անձնատուր լինել մեկին, մի բանի
- գրկի երեխա - շատ փոքր, դեռևս չքայլող երեխա
- գիրկը՝ գրկումը նստել, միրուքը փետ(տ)ել - մեկի բարիքը վայելել, բայց գաղտնիորեն դավել ◆ Գիրկս նստեր է, մորուքս կփետե: (Կարապետ Գաբիկյան)
- գրկումը մեծացած - հոգատարությամբ՝ երկյուաղածությամբ խնամած՝ պահած
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։