Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գ(ը)լ•խա•կեր

Ստուգաբանություն

(փխբ․) չարագուշակ, դժբախտություն՝ մահ բերող, աղետաբեր, գլուխ ուտող ◆ Ջրաղացպանն իզուր չէր ասում, թե տարին գլխակեր է։ (Ակսել Բակունց)
Բալու, Սեբաստիա, Քղի՝ մարդասպան
տղամարդ կամ կին, որ մի քանի անգամ ամուսնացել է և ամեն անգամ ամուսինը մահացել է ◆ Արուսին համարում են գլխակեր: (Նաիրի Զարյան) ◆ Գլխակեր կնիկ է Սանամը, ում տանն օր ոտքը թրեց, ան տան մեծը կմեռնի։ (Ձեռագիր)
լալկան երեխա, որն իբր իր լացով դժբախտություն կամ մահ է բերում ընտանիքի անդամներին ◆ Գլխակեր երեխա ա Թումասը։ Սահակ Ամատունի
Կարին՝ առաջին անգամ վերին լնդից ատամ հանող երեխա

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ пагубный (ru) ‎(pagubnyj), губительный (ru) ‎(gubitelʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։