գործատու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ գոր* ծա* տու 

  • ուրիշին վարձով գործ տվող
  • գործատեր
  1. (տնտգ․) քաղաքացիաիրավական հարաբերությունների ցանկացած սուբյեկտ, որն իր գործունեության իրականացման կամ ապահովման համար իրավունք ունի օրենքով չարգելված աշխատանք առաջարկել ֆիզիկական անձանց
  2. (կենսթոշ․) աշխատանքային հարաբերության այն մասնակիցը, որն աշխատանքային պայմանագրի հիման վրա և (կամ) օրենքով պահպանված կարգով օգտագործում է աշխատողի աշխատանքը
  3. քաղաքացիաիրավական հարաբերությունների ցանկացած սուբյեկտ, որն իր գործունեության իրականացման կամ ապահովման համար իրավունք ունի օրենքով չարգելված աշխատանք առաջարկել ֆիզիիկական անձանց, այդ նպատակով աշխատողներ վարձել և աշխատանքային պայմանագրեր կնքելու միջոցով նրանց ներգրավել որոշակի աշխատանքների կատարման մեջ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  • գործատեր
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Մարկոսյան, Տիգրան Դավթյան, Ամենագործածական տնտեսագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Լեգալ Պլյուս», 2008 — 218 էջ։
  • Արա Սարգսյան, Ռուբեն Մարկոսյան, Արման Ուդումյան, Կենսաթոշակային բացատրական բառարան, Երևան, «Բավիղ», 2007 — 80 էջ։