դավանանք
Վիքիբառարան-ից
Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւանանք
Վանկեր՝ դա•վա•նանք
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- որպես անառարկելի և անփոփող ճշմարտություն ընդունվող դրույթ կամ դրույթների ամբողջություն ◆ «Եղբայրություն, ազատություն» Այս լինի մեր դավանանք։ (Հակոբ Հակոբյան)
- դավանություն
- փիլիսոփայական կամ բարոյական գլխավոր՝ ղեկավար սկզբունք, որով մարդ առաջնորդվում է հավատամք
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- կրոն, պաշտամունք, դավանություն, հավատալիք, հավատո հանգանակ եկեղեցի (փխբ․), (հնց․) դեն, քեշ
- դոգմա
- հավատամք, հանգանակ, կրեդո
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | դավանանք(ը) | դավանանքներ(ը) |
| Սեռ. | դավանանքի | դավանանքների |
| Տր. | դավանանքի(ն) | դավանանքների(ն) |
| Հայց. | դավանանք(ը) | դավանանքներ(ը) |
| Բաց. | դավանանքից | դավանանքներից |
| Գործ. | դավանանքով | դավանանքներով |
| Ներգ. | դավանանքում | դավանանքներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
