դատվածություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [dɑtvɑt͡sutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դատուածութիւն

վանկեր՝ դատ•վա•ծու•թյուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. դատված լինելը
  2. (իրավ․) որևէ մեկի նկատմամբ կայացվող (կայացված) դատավճիռ և դրանով պայմանավորված իրավական վիճակ ◆ Դատավորներ և ժողովրդական ատենակալներ չեն կարող ընտրվել դատվածություն ունեցող անձինք։ (Դասագիրք)
  3. (իրավգ․) անձի յուրահատուկ իրավական դրություն, որն առաջանում է քրեական հանցագործության համար դատապարտված անձի նկատմամբ մեղադրական դատավճռով պատժի նշանակման արդյունքում

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. դատապարտվածություն, դատապարտություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։