դերանուն

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [dɛɾɑˈnun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

Վանկեր՝ դե•րա•նուն 

Գոյական

1. (լեզվբ․) խոսքի մաս, որին պատկանում են խոսքամասային իմաստ արտահայտող բառերը ◆ Նախադասության մեջ դերնունները լինում են նույնպիսի անդամ, ինչպիսին փոխարինված խոսքի մասերը (դասագիրք)։

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։