դժկամություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dʒkɑmutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դժկամութիւն

վանկեր՝ դ(ը)ժ•կա•մութ•յուն 

Գոյական

1. դժկամ լինելը ◆ Նրա դեմքը արտահայտում է դժկամություն: (Ակսել Բակունց)
2. տհաճություն, անբավականության զգացում

Հոմանիշներ

1. դժկամություն, գժդմնություն, դժկամանք, անհավանություն, անհոժարություն, անկամություն
2. անբավականություն, տհաճություն, անբավարարություն, անբավարարվածություն
3. տե՛ս դժգոհություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։