դիալեկտիկա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [djɑlɛktiˈkɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դի•ա•լեկ•տի•կա 

Ստուգաբանություն

< диалектика < հուն․ dialektikē

Գոյական

1. (փիլ․) գիտություն բնության, մարդկային հասարակության և մտածողության շարժման ու զարգացման ընդհանուր օրենքների մասին ◆ Մատերիալիստական դիալեկտիկա։
2. որևէ երևույթի շարժման՝ զարգացման ներքին գործընթացը՝ պրոցեսը ◆ Համառոտակի՝ դիալեկտիկական կարելի է բնորոշել որպես ուսմունք հակադրությունների միասնության մասին (Լենին)։ ◆ Պատմության դիալեկտիկա։

Հոմանիշներ

1. տրամախոսություն, (հնց․)՝ տրամաբանանք, տրամախոսություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ dialectics գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ диалектика (ru) ‎(dialektika) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։