Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիմագրաւ

վանկեր՝ դի•մա•գ(ը)•րավ

Ստուգաբանություն

համարձակորեն առաջ նետվող (վտանգի, ախոյանի դեմ), սրտոտ ◆ Լավ կրնաս դատել իմ վիճակս և թե ինչ վտանգներու դիմագրավ պիտի երթամ։ (Ծերենց)
դիմադրող, հակահարված տվող ◆ Կկործանվենք, եթե չկանգնենք դիմագրավ արհավիրքին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
դիմացող, տոկուն

Բաղադրյալ բառեր
դիմագրավել դիմագրավություն դիմագրավում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ confront գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ смелый (ru) ‎(smelyj), отважный (ru) ‎(otvažnyj), храбрый (ru) ‎(xrabryj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։