դիպլոմատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [diplɔˈmɑt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դիպ•լո•մատ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]< дипломат < ֆր․ diplomate < հուն․ diplōma
Գոյական
- դիվանագետ՝ կառավարության կողմից լիազորված պաշտոնական անձ՝ ուրիշ տերությունների հետ դիվանագիտական հարաբերություններ վարելու համար ◆ Նա բողոքեց դիպլոմատների բռնած «չեզոք» դիրքի դեմ։ (Գարեգին Սևունց), ◆ Ես կեղծելով ուզում եմ վերականգնել արդարությունը, ինչպես մի դիպլոմատ։ (Շիրվանզադե)
- վարպետ` խորամանկ ու ծայրահեղորեն շրջահայաց մարդ, քաղաքագետ մարդ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | դիպլոմատ(ը) | դիպլոմատներ(ը) |
| Սեռ. | դիպլոմատի | դիպլոմատների |
| Տր. | դիպլոմատի(ն) | դիպլոմատների(ն) |
| Հայց. | դիպլոմատ(ը) | դիպլոմատներ(ը) |
| Բաց. | դիպլոմատից | դիպլոմատներից |
| Գործ. | դիպլոմատով | դիպլոմատներով |
| Ներգ. | դիպլոմատում | դիպլոմատներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։