Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւահար

վանկեր՝ դի•վա•հար

Ստուգաբանություն

դևից զարկված, ընկնավոր
(ժղ․) այսահար, կատաղած, խելագար ◆ Մարդիկ սլկվում էին, սայթաքում, ընկնում, երբեմն երկնչելով որպես դիվահարներ, երբեմն բարձրաձայն գոռալով։ (Շիրվանզադե)
(փխբ․) հախուռն, անխորհուրդ, խենթուխելառ խոսող ու գործող ◆ Սարսափն եր սահում մեր մռայլ դեմքից ու տենչում էր մեր սիրտը դիվահար: Եղիշե Չարենց
(փխբ․) սարսափահար

ընկնավոր, ցավագար, այսահար, այսաբեկ, դիվաբախ, այսոտ, վերնոտ, այսակիր, այսամուտ, (հնց․)` դիվազգեցիկ, դիվազգյաց, դիվալլուկ, դիվավար, դիվատանջ, դիվամուտ, սատայանազգյաց, սատանայակիր, սատանայակուր, ալեհար, քաջքոտ, դիվոտ, դաբլոտ, ջինոտ, քսխոտ, խույոկ, բախուկ, դիպուկ, թիթխոտ, զարկուկ
տե՛ս խելագար
տե՛ս սարսափահար
տե՛ս կատաղի

Բաղադրյալ բառեր
դիվահարել դիվահարվել դիվահարություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ demoniac, possessed գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ припадочный (ru) ‎(pripadočnyj), одержимый ужасом (ru) ‎(oderžimyj užasom), объятый ужасом (ru) ‎(obʺjatyj užasom) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։